หลังจากการเปิดขายครั้งแรกพบว่า เราต้องปรับปรุงอีกหลายอย่าง
ห่างหายจากการบ้าทำ Food Truck ร้านสเต็กเคลื่อนที่ไปพักใหญ่ ไม่ได้ออกขายที่ไหนต่อ หลายคนคิดว่าเจ้งหรือเปล่า บอกตรงนี้เลยว่า ไม่ได้เจ้งคร้าบบ ยอดขายเท่ากับเป้าที่วางไว้ กำไรต่อจานโอเค แต่สาเหตุหลักๆคือ
1. งาน IT ผมเข้าเยอะเหลือเกิน
2. อยู่ในช่วงของปิดงบของ wcreation วุ่นวายกับเอกสารมาก จากการที่ไม่รู้เรื่องบัญชีของตัวเอง จึงทำให้ต้องตามเอกสารที่หายไป และการมั่วนิ่มเอาเงินส่วนตัวเข้าบริษัท หรือการนำเงินบริษัทมาใช้ส่วนตัวแบบไม่ได้บันทึกไว้ (ปีนี้จะแก้ตัว)
3. เฮียแบงค์เจ้าของสูตร เหนื่อยกับการย้ายร้าน มาสร้างร้านใหม่ที่บ้าน จึงไม่มีเวลามาช่วย
4. ผมคิดว่ากระบวนการทำมันยังเยอะไปอยู่ กว่าจะได้ 1 จาน
4.1 ใช้คนเยอะไป ถ้าจะให้ทันลูกค้าหน้าร้าน บนรถต้องมีถึง 2 คน และคนรับออเดอร์และส่งให้ลูกค้าด้านล่างอีก 1 คน รวมเป็น 3 ซึ่งไม่โอเคแน่ๆ ต้นทุนบาน
4.2 มันเดินกินไม่ได้ตามคอนเซปที่วางไว้ มันต้องหาโต๊ะนั่งอยู่ดี
จากปัญหาเรื่องใช้คนเยอะและเดินกินไม่ได้จริง ผมกลับมาคิดย้อนถึงสเต็กเสียบไม้ ที่ตอนแรกผมไม่เอา เพราะกลัวมันโดนตีค่าเป็นแค่หมูปิ้งราดน้ำจิ้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นมาเริ่มสนใจ แต่จะทำยังไงให้มันมีผัก มีเฟรนฟรายในชุดเดียวกัน อันนี้เป้นสิ่งที่ต้องมาคิดกันอีกที ถ้าเป็นของปิ้งๆเสียบไม้ ใส่แก้วกระดาษ ราดซอส เหมือนหมาล่า น่าจะเวิก เตาย่างแก้ส หัวอินฟาเรทของแม่ก็ยังอยู่ ก็น่าลองดู น่าจะใช้คนเพียงแค่คนเดียว จบงานได้
ในขณะที่คนอื่นๆกำลังโชว์ความสำเร็จ ผมยังคงถ่ายทอดความไม่สำเร็จให้ได้อ่านกัน แต่เป็นความไม่สำเร็จที่ผมยังเห็นแสงสว่างอยู่ข้างหน้า
มันก็คงเหมือนงานด้านไอทีของผมแหละมั้ง… บางงานเข้าไปหน้างาน รับrequirement แล้วคิดว่ากินหมูแน่ๆงานนี้ แต่สุดท้ายแล้ว… มันก็ไม่ง่ายเลย มีปัญหาให้แก้เรื่อยๆ
“เราเปลี่ยนงานยากให้เป็นงานง่ายไม่ได้…แต่เรามองให้มันเป็นความท้าทายได้” เวลาผมเจออะไรยากๆ ผมชอบคิดแบบนี้
สนุกกับงานที่ทำ…แล้วเราจะรู้สึกเหมือนไม่ได้ทำงาน
